با اینکه معمولا فکر میشود کفپوش چوبی، تنها همان لایه است که مشاهده میشود، اما سیستم کف خانه از لایه های گوناگون و با اجزای مختلفی تشکیل شده است که هر یک از نظر کارایی و طول عمر، مهم و حیاتی میباشند. در این میان یکی از حیاتی ترین لایه ها، لایه ای است که با چشم به ندرت دیده میشود به نام زیرسازی.
بیشتر کف خانه های مسکونی شامل 4 لایه هستند. دو لایه ای که در این مقاله بررسی میشوند از بالا به پایین عبارت اند از لایه پوششی و زیرسازی:
لایه پوششی پارکت (floor covering): این لایه فنیش شده و قابل دید است. مانند پارکت، فرش، کاشیهای سرامیکی یا وینل. این لایه را میتوانید ببینید و روی آن راه بروید.
لایه زیرسازی: در زیرسازی پوششی، لایه ساخته شده با نوعی مواد دیگر قرار دارد که معمولا دارای ضخامتی حدود 30 یا 35 میلیمترمیباشد. هدف از قرار دادن این لایه فراهم کردن سطحی صاف و هموار برای لایه پوششی است. این لایه میتواند از مواد مختلفی، بسته به نوع لایه پوششی ساخته شود، اما برخی مواقع زیرسازی تنها یک فوم نازک ساده میباشد.
زیرسازی کف ماده ای نازک است که بین لایه پوششی و زیرکار قرار میگیرد. برخلاف زیرکار که قسمتی از چارچوب کاری و ساختمانی خانه است، زیرسازی بیشتر برای فرآهم کردن صافی و همواری سطح برای آماده سازی جهت نصب آسانتر لایه پوششی به کار برده میشود. همچنین ممکن است دارای کاربرد اضافی از قبیل کاهش صدای قدمها بر روی کف، داشته باشد. از طرفی در برخی موارد به عنوان مانعی برای رطوبت عمل میکند. هدفهای زیرسازی عبارت اند از:
البته ممکن است همیشه نیاز به زیرسازی نباشد. در بسیاری از بازسازیها، نصب کف شامل اجرای زیرسازی برای آماده سازی نصب لایه پوششی است. ممکن است وجود زیرسازی در برخی موارد تنها محدود به فوم زیر پارکت باشد. در ساخت و سازهای جدید، زیرکار ممکن است بسیار محکم و صاف و هموار باشد به نحوی که کفسازی به صورت مستقیم روی فوم زیر پارکت و نهایتا به کف متصل شود. پارکت تمام چوب نیز میتواند به لایه ساده ای از فوم نصب شود. اغلب در پروژهای بازسازی، بیشتر زیرسازیها نیاز دارند تا به زیرکار متصل شوند. در موردی که زیرکار داری شکل نامناسبی باشد، ممکن است خود زیر کف نیز نیاز به تخریب داشته باشد. در این حالت یک لایه عمرانی جدید قبل از نصب زیرسازی و لایه پوششی کار گذاشته شود.
زیرسازی پارکت چوبی
همچنین امکان دارد لایه پوششی قبلی به عنوان زیرسازی مناسب برای لایه پوششی جدید به کار برده شود. برای مثال برای پارکت لمینت را میتوان مستقیما روی PVC اجراء کرد. یا PVC نو میتواند روی PVC قدیمی بدون هیچ مشکلی اجراء شود. همچنین کفسازی، اغلب اوقات بر روی پارکتهای تمام چووب بدون هیچ لایه زیرسازی اجراء میشوند. تنها یک لایه فوم پارکت کافیست.
دستورالعملهای ساخت را برای کفپوش جدید خود به خوبی مطالعه کنید تا مناسب ترین روش را انتخاب نمایید.
بیشتر پوششهای کف یا لایه های پوششی بر روی زیرسازیهای سخت اجراء میشوند. انواع زیر سازی سخت رایج در خارج از ایران در زیر آمده است. در ایران معمولا توسط سیمان کاری و یا اجرای موزاییک اجراء میشود که غیر از وزن زیاد، از همواری سطح کمی نیز برخوردار است.
استفاده از زیرسازیهای نرم از قبیل صفحات ساخته شده از فوم یا چوب پنبه نیز امکان دارد. آنها ساختار مشابه با پنلهای چوبی یا هر نوع دیگر زیر سازی سخت ندارند. زیرسازیهای نرم به زیرسازی شناور نیز معروف است. به این معنی که این نوع زیرسازی به زیرکارساختمانی متصل نمیشود.
این مواد را احتمالاً نمیتوان به عنوان یک جایگزین برای زیرسازیهای سخت به کار برد. اما میتوانند انتخاب مناسبی برای زمانی باشد که در حال نصب پارکتهای جدید بر روی کف قدیمی هستید. برای مثال وقتی لمینت نو را روی پارکت چوبی قدیمی و یا کاشی بخواهید نصب کنید، یک لایه از فوم یا چوب پنبه میتواند یک کف سازی مناسب باشد. همچنین یک لایه از فوم و چوب پنبه بر روی زیرسازی سخت، شاید در کاهش صدا بر اثر راه رفتن نیز کمک بسزایی کند. مورفلور با توجه به فرهنگ نوین آپارتمان نشینی در شهرهای ایران، نوع خاصی از زیرسازی نرم را به مشتری معرفی میکند که تقریبا بصورت کامل صدای پا و دویدن را دمپ میکند. برای اطلاعات بیشتر با کارشناسان مورفلور تماس بگیرید.
چند نکته
زیرسازی را تا آنجایی که امکان دارد نازک انتخاب کنید. زیرسازیهای ضخیم به دلیل ایجاد ناترازی بین اتاقها ایجاد مشکل میکنند. همچنین در صورت ارتفاع سقف کوتاه، استفاده از این متد ممکن است ارتقاع اتاق را بیشتر نیز کم کند.
