سیستمهای گرمایشی تابشی معمولاً از حرارت آب گرم جاری در لوله ها استفاده میکند. این لوله ها معمولاً در بتن تعبیه شده یا به کف چندلایی متصل است، اما بین آنها تنوع زیادی وجود دارد.
گرمای تابشی قابی: ساده ترین نوع سیستم گرمایشی تابشی در ساخت قاب شامل چسباندن (با گیره، منگنه مخصوص و…) لوله ها به قسمت زیرین پارکت چوبی، بین تیرچه های کف است . پارکت چوبی، طبق معمول، به زیرکار چوبی میخ میشود که برای جلوگیری از سوراخ شدن لوله از میخ کوتاهتر استفاده میشود.
در سیستمهای ساندویچی لوله ها بین تیرهای زیر ساختمان و در بالای زیرکار چوبی خوابانده میشود . سپس لایه جدید زیرکار چوبی به همان تیرها متصل میشود و فینیش پارکت به لایه جدید زیرکار میخ میشود.
شکل دیگر سیستم ساندویچی شامل ریختن بتن بین تیرهاست که باعث میشود لوله ها، تشکیل یک لایه تابشی نازک بدهند . در تمام حالات بالا معمولاً زیر لوله ها یا زیرکار یک لایه عایق قرار میگیرد تا هر چه بیشتر گرمای لوله ها به سمت بالا هدایت شود
در ساختمانهای جدید، لوله های گرمایشی تابشی بین اسلبها جاسازی میشود و معمولاً از آن به ساختار «واقع در اسلب» یاد میشود.
در نصبهایی که طی آنها تغییر و تبدیل جدیدی در ساختمان انجام میشود، تیرهای زیرین ساختمان روی اسلبهای موجود همراه با لوله بین تیرها و جاسازی شده در بتن جدید قرار میگیرند. به هر حال، پارکت چوبی با روشهای مختلف قابل نصب روی اسلب است.
همه گونه ها و سبکهای چوب انتخاب مناسبی برای نصب بر روی سیستم حرارت تابشی نیستند. هدف اصلی ثبات اندازه ای است، یعنی آثار انبساط و انقباض به حداقل برسد.
بهترین شیوه جهت سازگاری محصول در برابر سیستم گرمایشی تابشی توجه به توصیه های سازنده است. اما به طور کلی، دستورالعملهای زیر به کار میآید:
پارکت الواری در برابر گرمای تابشی: پارکت الواری به خوبی در سیستم گرمایشی تابشی قابل نصب است، اما کمی حواشی برای خطا وجود دارد. تمام اقدامات احتیاطی توصیه شده برای پارکت نواری اعمال شود – مطمئن شوید اسلب به خوبی خشک شده است، حائل تأیید شده برای بخار در محل باشد و چوب به خوبی سازگاری یافته باشد. نصابها باید در رعایت توصیه ها خیلی دقیق باشند. مثلاً بنا بر روش استاندارد میزان رطوبت پارکت چوبی و زیرکار چوبی باید حدود 4 درصد باشد – و همچنین در محدوده تعادل رطوبتی منطقه باشد. برخی از متخصصان برای پارکت الواری حداکثر 2 درصد درصد تغییر را در برابر حرارت تابشی توصیه میکنند، مثلاً پارکت چوبی با رطوبت 8 درصد نباید بر روی زیرکار چوبی با رطوبت بیش از 10 درصد نصب شود. همچنین برخی از متخصصان استفاده از دو سری چندلایی را برای زیرکار توصیه میکنند (شکل 6 را ببینید) و اکثراً ترجیح میدهند برای ثبات اندازه ای از برش یک چهارم استفاده کنند.
در ساختار قابی که در آن لوله های گرمایشی تابشی در سیستم ساندویچی یا در قسمت پایینی زیرکار چوبی متصل میشود، نصب پارکت چوبی تفاوت قابل توجهی با خانه ای با سیستم گرمایشی هوای پرفشار ندارد. میتوان طبق معمول پارکت را به زیرکار چوبی میخ کرد، البته نصاب باید دقت کند میخها لوله ها را سوراخ نکند. همچنین به میزان کافی میخ استفاده کند. شاید بیشتر از نیاز خانه ای با سیستم گرمایشی هوای پرفشار یا هیترهای کف (چیزی شبیه شوفاژ یا بخاری اما در ابعاد کوچک و ارتفاع کوتاه).
برخی از سیستمهای پارکت چوبی که به ویژه برای نصب در گرمایشی تابشی بسیار مناسب هستند، عبارتند از:
برای اطمینان از عملکرد صحیح اتصالات، برخی از متخصصان پارکت توصیه میکنند قبل از چسباندن پارکت، سیستم گرمایش تابشی را خاموش کنید. توصیه های سازنده پارکت درباره نوع چسب مورد استفاده برای گرمایشی تابشی را رعایت کنید. فقط در صورتی که سازنده پارکت مجاز بداند و با پیروی از دستورالعمل های خاص میتوان محصول نواری تمام چوب را به اسلب چسباند.
لایه تک از زیر به زیرکار میخ شده : معمولا روی اسلب یا زیرکار موجود، تیرهای 2 در 4 به اسلب یا زیرکار متصل شده و لوله ها بین تیرها و اسلب تابشی روی لوله ها قرار میگیرد.
باید اسلب تابشی باید قبل از نصب زیرکار چوبی روی آن، با سیستم گرمایشی در حال کار، پخته و خشک شود. میزان رطوبت مناسب از بخشی به بخش دیگر متفاوت است، اما حدود 8 تا 12 درصد در اسلب (که معمولاً با رطوبت 6 تا 8 درصدی در پارکت چوبی سازگاری دارد) در بسیاری از مناطق، میانگین مناسبی برای هدف است.
پس از رسیدن به میزان قابل قبول رطوبت، باید روی اسلب و تیرها یک پلی اتیلن 6 میلیمتری یا هر عایق بخار استاندارد، قرار گیرد و سپس زیرکار چوبی گذاشته شود. توصیه بسیاری از متخصصان برای زیرکار چندلایی با حداقل 19 میلیمتر (ضخامت) است که به تیرها میخ یا پیچ شود. برخی چسب و پیچ را ترجیح میدهند. بنا بر روش استاندارد باید اطراف هر چندلایی و دیوارها 6 تا 12 میلیمتر برای انبساط فضای خالی باقی بماند.
قبل از انتقال پارکت چوبی به داخل ساختمان، با روشن کردن سیستم گرمایشی، زیرکار چوبی باید تا حد قابل قبول رطوبت (6 تا 8 درصد در بسیاری از مناطق) خشک شود. (به علاوه، باید دما و رطوبت داخلی محیط تثبیت شود که «شرایط عادی زندگی» را نشان میدهد.) پارکت تمام چوب باید از بسته خارج شده و در محل نصب پهن شود تا با شرایط داخلی سازگار شود. انجمن ملی پارکت چوبی آمریکا توصیه میکند که جهت ایمنی رطوبت زیرکار قبل نصب، 4 درصد پارکت چوبی باشد. پارکت چوبی مهندسی شده قبل از نصب نیازی به سازگاری ندارد.
وقتی میزان رطوبت همه عناصر -اسلب تابشی، تیرها، زیرکار و پارکت چوبی- به تعادل برسد، پارکت باید به صورت عمودی بر تیرها قرار گیرد و با میخ مخفی از طریق زیرکار به تیرها وصل شود. طبق روش استاندارد پارکت چوبی قبل از سنباده و فینیش بین چهار روز تا سه هفته (بسته به رطوبت منطقه) برای سازگاری زمان نیاز دازد.
زیرکار شناور دو لایه : برخی از متخصصان پارکت این مدل را ترجیح میدهند. این مدل معمولاً در سیستم گرمایشی تابشی واقع در اسلب بدون نیاز به تیر استفاده میشود.
پس از اینکه اسلب در سطح قابل قبولی پخته و خشک شد، روی آن پلی اتیلن 6 میل یا سایر عایقهای استاندارد را قرار دهید. سپس دو لایه چندلایی –معمولاً چندلاییی 12 میلیمتری- روی اسلب شناور بگذارید. اولین لایه چندلایی را روی اسلب قرار دهید، با اتصالات انتهایی معلق و ناهموار، با فضای انبساط 3 تا 6 میلیمتر اطراف هر ورقه و 6 تا 12 میلیمتر اطراف دیوارها. برخی از متخصصان پارکت پیشنهاد میکنند که چسب را روی لایه اول پخش کنید. لایه دوم چندلایی را روی لایه اول قرار دهید، با ورقه هایی عمود یا در زاویه 45 درجه نسبت به لایه اول، طوری که هیچ درزی از لایه زیرین بدون پوشش باقی نماند. سپس لایه بالای را با پیچ 20 میلیمتری، روی درزها و شکافها پیچ کنید.
درست مانند سیستم تک لایه، قبل از سازگاری فینیش پارکت (در صورت نیاز) و قبل از نصب باید زیرکار خشک شده و رطوبت قابل قبول برسد.
پارکت مهندسی شده شناور: این روش به خوبی مستقیماً روی اسلب جواب میدهد. در مقایسه با پارکت تمام چوب، پارکت چوبی مهندسی شده کمتر در معرض انبساط و انقباض از طریق تغییرات رطوبت قرار میگیرد، اما هر حرکتی که باشد با حرکت کل پارکت روی اسلب، سازگار است. مانند پارکتهای چسبی، پارکت مهندسی شده شناور ارتفاع را به حداقل رسانده و همچنین در محصولات از قبل فینیش شده جهت حذف سنباده و فینیش موجود است.
پد توصیه شده را روی اسلب بگذارید، سپس پارکت را روی پد شناور کنید. پارکت توسط نیروی جاذبه در جای خود نگه داشته میشود، اما به زیرکار نمیچسبد. برای چسباندن قطعات پارکت به یکدیگر از چسب توصیه شده توسط سازنده استفاده کنید و به توصیه های سازندگان را برای افزایش فضای انبساطی دیوارها عمل کنید.
پارکت تمام چوب شناور: این سیستم که از گیره های فلزی برای نگه داشتن مکانیکی قطعات پارکت در کنار هم استفاده میکند، بسیاری از مزایای سیستم پارکت مهندسی شده شناور را دارد؛ از جمله حداقل افزایش ارتفاع. در حالی که پارکت تمام چوب نسبت به پارکت مهندسی بیشتر مستعد انبساط و انقباض است، سیستم شناور به پارکت اجازه میدهد تا پارکت به عنوان یک واحد حرکت کند تا با تغییرات رطوبتی منطبق باشد.
روش میخی
در هر نصبی با میخ، نصاب باید مراقب باشد که میخها لوله های گرمایشی تابشی را سوراخ نکند. توجه به دقت و سلامت کار مسئله مهمی است. محل لوله باید مشخص شود و از میخ زدن در آن قسمتها اجتناب شود، یا میخها باید در تیرها یا تیرچه ها اجراء شود. طول میخها هم مهم است. آنقدر بلند نباشد که به زیرکار بالای لوله ها نفوذ کند. فاصله استاندارد میخها در پارکت الواری تمام چوب 20 تا 25 سانتیمتر است.
نصب روی سیستم گرمایشی تابشی
کلید موفقیت در اجرای کفپوش چوبی در برابر گرمای تابشی توجه دقیق به میزان رطوبت پارکت چوبی، زیرکار، اسلب بتنی و سایر مصالح اطراف و همچنین محیط داخلی سازه است. اولویت اول پیروی از دستورالعملهای توصیه شده سازنده پارکت است.
قبل از نصب پارکت تمام چوب برای هر استفاده ای، لازم است به طور مناسب با «شرایط معمول زندگی» سازگار شود. این بدان معناست که قبل از سازگاری پارکت چوبی، محل پروژه باید در «شرایط معمول زندگی» باشد.
برای ایجاد شرایط معمول زندگی، بایستی پروژه کاملاً محصور و تمام کارهای «نیازمند آب» انجام شده باشد. سیستم HVAC (گرمایش و تهویه مطبوع) باید در سطح نیاز کار کند. نهایتاً، رطوبت سنج باید نشان دهد که مواد موجود در سازه (به ویژه اسلب و زیرکار) در حد استاندارد خشک است و آزمایشات سنجش رطوبت باید تثبیت رطوبت نسبی در محیط داخلی را تأیید کند.
سپس باید به پارکت چوبی زمان داد تا به رطوبت تعادلی (EMC) که با محیط داخلی سازگار است برسد. معمولاً این مقدار رطوبت، حدود 6 تا 9 درصد است. به هر حال، میزان رطوبت مناسب از منطقه ای به منطقه دیگر و از فصلی به فصل دیگر تغییر میکند.
به طور کلی، از توصیه های فروشنده یا تولیدکننده پارکت چوبی درباره مدت زمان لازم جهت خشک شدن اسلب و زیرکار و میزان رطوبت مناسب استفاده کنید.
پارکت چوبی با رطوبت مناسب تنها یک مرحله از کار است. علاوه بر این، زیرکار چوب باید حدود 4 درصد بیش از EMC پارکت باشد. مثلاً اگر EMC پارکت چوبی 8 درصد باشد، زیرکار چوبی نباید بیش از 12 درصد رطوبت داشته باشد.
برای نصب روی اسلب بتنی، انتشار بخار رطوبت از اسلب نباید بیش از 36/1 کیلوگرم در هر 93 متر مربع در 24 ساعت تجاوز کند. برای انتخاب تست رطوبت مناسب به توصیه های سازنده پارکت خود اعتماد کنید. بدون در نظر گرفتن فصل و قبل از سازگاری و نصب پارکت چوبی مطمئن شوید که سیستم گرمایش روشن است تا رطوبت باقیمانده اضافی از اسلب یا زیرکار خارج شود.
(با این حال، هنگامی که اسلب و زیرکار خشک شد، قبل از شروع نصب و چسبکاری، سیستم باید خاموش شود، زیرا اسلب یا زیرکار بیش از حد گرم، از چسبیدن و اتصال درست جلوگیری میکند. برای پارکتهایی با فینیش درجا/در محل، سیستم باید قبل از اجرای فینیش خاموش شود؛ چون گرما مانع چسب و اتصال مناسب میشود.)
مدت زمانی که سیستم گرمای تابشی باید روشن باشد مسئله مهمی است که تا حدی به نوع سیستم گرمایشی تابشی موجود در ساختمان بستگی دارد.
